Założenia programowe konferencji

Aneksja Krymu przez Federację Rosyjską (FR) w 2014 roku, destabilizacja wschodniej Ukrainy i militaryzacja Obwodu Kaliningradzkiego stanowią dla Europy, a szczególnie dla jej środkowo-wschodniej części bezprecedensowe wyzwania w sferze bezpieczeństwa. Niekorzystne zjawiska zachodzą również wewnątrz terytorium państw europejskich i na ich granicach.

W ostatnich kilku latach obserwuje się radykalizowanie Europy, ekstremizmy, brutalne ataki na ludzi prowadzone pod hasłami tzw. Państwa Islamskiego, a także narastające problemy związane z nienotowaną do tej pory skalą zjawisk migracyjnych. Oczekuje się, że poziom bezpieczeństwa będzie się stale obniżał ze względu na nowe, trudne do przewidzenia zagrożenia oraz ich transnarodowy charakter.

Oceny ekspertów wskazują, że najgroźniejsze dla środkowo-wschodniej części Europy są zagrożenia płynące z imperialnej polityki Rosji, która zmierza do rewizji ładu międzynarodowego ustanowionego po zakończeniu zimnej wojny i odbudowy strefy wpływów. Dążąc do eskalacji dominacji w wymiarze strategicznym za pomocą wojny hybrydowej, której nieodłączną częścią jest wojna w cyberprzestrzeni, wywołuje polityczne i militarne dysproporcje wobec Sojuszu Północnoatlantyckiego oraz pojedynczych jej członków. Polityka Władimira Putina zmierza nie tylko do podważania europejskich zasad prawa i utrzymania dominacji w byłych republikach Związku Radzieckiego, ale przede wszystkim do destabilizacji demokracji w Stanach Zjednoczonych i państwach europejskich, poprzez oddziaływanie w sferze informacyjnej. Moskwa prowadzi od 2008 roku zakrojoną na dużą skalę modernizację swoich sił zbrojnych, w tym nuklearnych, pozyskuje zdolności do prowadzenia agresywnych działań, angażuje siły zbrojne poza własnym terytorium i dąży do ustanowienia baz wojskowych zarówno w Europie, jak i poza nią. Od czasu rosyjskiej agresji w Cieśninie Kerczeńskiej pojawiają się nowe ostrzeżenia o zbliżającej się inwazji na Ukrainę, Polskę i Państwa Bałtyckie, a nawet możliwej III wojnie światowej.

NATO w Europie szuka skutecznych środków potrzebnych do przeciwstawienia się ograniczonej wojnie prowadzonej przez FR. Z drugiej strony zdolności militarne Stanów Zjednoczonych w Europie ciągle się kurczą. Strategiczna spójność państw członkowskich staje pod znakiem zapytania, szczególnie po objęciu władzy przez Donalda Trampa. Wciąż narastają różnice polityczne, ekonomiczne i militarne. Bezpieczeństwo państw członkowskich położonych w sąsiedztwie z Rosją jest na najniższym poziomie od czasów zimnej wojny. Ze względu na różnicę w postrzeganiu zagrożeń oraz dwuznaczności wynikające z prowadzenia wojny hybrydowej wyraźnie narasta napięcie wokół mechanizmów obrony kolektywnej.

Wnioski wyciągnięte z konfliktu na Ukrainie wskazują, że w sytuacji gwałtownego wdarcia się w głąb terytorium sojuszniczego wojsk FR i prowadzenia otwartego konfliktu zbrojnego zagrożonego eskalacją nuklearną, reakcja Sojuszu ze względu na długie procesy decyzyjne
i brak szybkich mechanizmów wdrażania procedur zarządzania kryzysowego będzie prawdopodobnie spóźniona. Nie może więc dziwić fakt, że niektóre państwa członkowskie, szczególnie te odczuwające największe zagrożenia ze strony FR, są skłonne do rekonstrukcji własnych mechanizmów obronnych, ponoszenia większych obciążeń finansowych na bezpieczeństwo i pozyskiwania nowych, kosztownych systemów uzbrojenia (na przykład obrony przeciwrakietowej) czy deklarowania gotowości do rozmieszczenia na własnym terytorium taktycznej broni jądrowej. Złożoność sytuacji międzynarodowej i ciągle obniżający się poziom bezpieczeństwa spowodowany polityką prowadzoną przez Władimira Putina wyrażającą się między innymi w prowadzeniu tzw. wojny w szarej strefie, skłania do podjęcia działań zmierzających do zdiagnozowania obecnych zagrożeń dla bezpieczeństwa euroatlantyckiego i dokonania prognozy tych, które mogą pojawić się w perspektywie następnej dekady, a następnie ustalenie jak należałoby się im przeciwstawić.

Celem konferencji organizowanych cyklicznie jest dyskusja i wymiana doświadczeń w gronie środowiska naukowego oraz praktyków bezpieczeństwa i zarządzania kryzysowego, dotyczących zagrożeń dla bezpieczeństwa i działań podejmowanych dla jego zapewniania. Zamysłem tegorocznej konferencji jest poświęcenie szczególnej uwagi problematyce konsekwencji zagrożeń kreowanych przez Federację Rosyjską dla bezpieczeństwa rozumianego w kategoriach przedmiotowych, podmiotowych, przestrzennych, procesualnych, organizacyjnych i instytucjonalnych.

Temat: PRZECIWDZIAŁANIE ZAGROŻENIOM FEDERACJI ROSYJSKIEJ DLA BEZPIECZEŃSTWA EUROATLANTYCKIEGO.

Działania podejmowane dla zapewnienia bezpieczeństwa NATO.

Działania podejmowane dla zapewnienia bezpieczeństwa UE. 

Działania podejmowane dla zapewnienia bezpieczeństwa międzynarodowego.

Działania podejmowane dla zapewnienia bezpieczeństwa regionalnego.

Działania podejmowane dla zapewnienia bezpieczeństwa Polski.

Działania podejmowane dla zapewnienia bezpieczeństwa lokalnego.

Działania podejmowane dla zapewnienia bezpieczeństwa indywidualnego.

Działania podejmowane dla zapewnienia bezpieczeństwa politycznego.

Działania podejmowane dla zapewnienia bezpieczeństwa ekonomicznego.

Działania podejmowane dla zapewnienia bezpieczeństwa militarnego.

Działania podejmowane dla zapewnienia bezpieczeństwa informacyjnego.

Działania podejmowane dla zapewnienia bezpieczeństwa w cyberprzestrzeni.

Działania podejmowane dla zapewnienia bezpieczeństwa infrastruktury krytycznej.

Działania podejmowane dla zapewnienia bezpieczeństwa kulturowego.